علت استفاده از هوازا در بتن
با توجه شرایط آب و هوائی کشورمان که در زمستان سیکل‌های ذوب و انجماد فراوان اتفاق می‌افتد، در این سیکل‌ها آب به منافذ بتن نفوذ کرده و با سرد شدن دوباره هوا، منجمد می‌گردد و دچار افزایش حجم می‌شود و این افزایش حجم فشار زیادی به جداره‌های منافذ وارد کرده و سبب ترک خوردن سطح بتن می‌گردد.
همچنین در بتن‌هائی که در در معرض آب حاوی نمک (آب دریا و یا آب حاصل از نمک پاشیده شده بر روی جاده‌ها و پل‌ها در زمستان و …) می‌باشند، نفوذ آب حاوی نمک به منافذ بتن و تبلور آنها در زمان خشک شدن باعث ایجاد فشار در منافذ و ترک خوردن سطح بتن می‌شود.
این مشکلات با افزایش تعداد سیکل (سیکل ذوب و انجماد و سیکل نفوذ و خشک شدن آب نمک در بتن) کاملا سطح بتن را تخریب می‌کنند. همچنین با افزایش ترک خوردگی، نفوذپذیری بتن افزایش پیدا کرده و املاح خورنده مانند کلر با نفوذ به منافذ بتن واکنش خوردگی آرماتور در بتن را تسریع می‌کنند و همه اینها در کنار هم دوام بتن را به شدت کاهش می‌دهند.
حباب‌های هوای محبوس ایجاد شده توسط هوازا بتن به مانند دمپ کننده (جذب کننده) فشار تبلور یا افزایش حجم منافذ عمل می‌کنند و با جذب این انرژی از ترک خوردن سطح بتن جلوگیری می‌کنند.
قابل ذکر است که به ازای هر یک درصد هوای اضافه در بتن به میزان حدود ۵ درصد از مقاومت فشاری بتن کاسته می‌شود که این امر باید در طرح اختلاط بتن منظور گردد.
