از آنجا که ساختار بتن ترد و شکننده می باشد، در برابر ضربه و سایش می تواند دچار فرسایش سطحی گردد. در سازه هائی که سطح بتن در آنها در معرض ضربه، جریان مواد و یا ترافیک ماشین آلات می باشد، باید سطح این سازه ها در برابر این عوامل تحکیم گردد. فرسایش سطح بتن علاوه بر اینکه عمر بتن را کم می کند و زیبائی سطح را از بین می برد، با ایجاد گرد و خاک باعث آلودگی در محیط می شود. این مسئله زمانی که در صنایعی که رعایت مسائل بهداشتی الزامی است بسیار حائز اهمیت می باشد.
برای این منظور در صنعت شیمیائی ساختمان، مواد متنوعی توسعه یافته اند که هدف آنها افزایش مقاومت ضربه ای و سایشی بتن می باشند. این ترکیبات یا با ایجاد لایه ای پر مقاومت بر سطح بتن، و یا با تشکیل بافتار کریستاری در خلل و فرج سطح بتن به این سطوح استحکام می دهند. سخت کننده های پودری که بسیار رایج در ساخت پارکینگ ها و پیاده رو ها هستند، مخلوطی از سیمان و سنگدانه های با مقاومتهای سایشی بالا بوده که با مواد شیمیائی مناسب به ترکیب مناسبی می رسند. این مواد پس از گیرش اولیه بتن، بر روی سطح مرطوب بتن بطور یکنواخت پاشیده شده و به خوبی با ماله های پروانه ای صاف می شوند. این ترکیبات با جذب آب از سطح بتن تازه باعث افزایش مقاومت لایه سطحی بتن شده و همچنین با انجام واکنش های هیدراتاسیون به سطح بتن می چسبند. استفاده از رنگها جهت زیبائی و یا تفکیک فضا در این ترکیبات رایج می باشد.
برای سخت کردن بتن های قدیمی از روش خشکه پاشی نمی توان استفاده کرد. برای افزایش مقاومت سایشی بتن سخت شده، مواد شیمیائی قابل عرضه می باشند که در بافت سطحی بتن نفوذ کرده و پس از واکنشهای داخلی در بتن، باعث تشکیل کریستالهای با مقاومت شده و مقاومت سطحی بتن را افزایش می بخشد.
