محدوده مجاز استفاده از افزودنی در بتن
محدوده مجاز استفاده از کپکوشات لیکوریت، از 2 تا 8 درصد وزن مواد سیمانی (2 الی 8 کیلوگرم به ازای هر یکصد کیلوگرم مواد سیمانی شامل سیمان، دوده سیلیس، سرباره، خاکستر بادی و سایر پوزولانهای مشابه) است. دمای هوا در زمان بتنريزی و پس از آن، طرح مخلوط بتن، ضخامت و حجم مقطع بتن شاخصهای اصلی در تعیین ميزان مصرف افزودنی فوق میباشد. مقدار بهينه اين محصول با در نظر داشتن شاخصهای فوق و با انجام آزمایشهای لازم در آزمایشگاه و ارزیابیهای میدانی تعيين میشود.
ضمنا توصیه میشود برای افزایش مقاومت فشاری 28 روزه، از ماده افزودنی کاهنده آب برای کاهش نسبت آب به سیمان استفاده شود.
نحوه اختلاط افزودنی در بتن
این افزودنی به دو روش قابل استفاده میباشد:
- در روش شاکریت خشک: در این روش، دیگر اجزای بتن بدون آب و افزودنی مخلوط شده و توسط دستگاه پاشش با استفاده از فشار باد به بیرون پاشش میشود. مخلوط حاصله در هنگام خروج از نازل با مخلوط آب و افزودنی زودگیر مخلوط شده و به صورت ملات / بتن به سطح مورد نظر پاشیده میشود.
- در روش شاکریت تر: در این روش، بتن یا ملات با آب ساخته شده و سپس افزودنی زودگیر در خروجی نازل پمپ پاشش با بتن یا ملات مخلوط میشود.
توجه: با توجه به تسریع زمان گیرش بتن با اضافه شدن افزودنی فوق، بهتر است از این افزودنی در مقادیر زیاد بدون آزمایش گیرش، در تراک یا مخلوطکن بتن استفاده نگردد. همچنین جهت کاهش ریسک ترکخوردگی سطحی میتوان در طرح مخلوط از محصول فایبرکپ ۱۲ در کنار این محصول استفاده کرد.