کاتراک، ﯾﮏ ﻣﺎده ﭘﻮدرى آﻣﺎده ﻣﺼﺮف ﺑﻮده ﮐﻪ ﺑﺎ آب ﻣﺨﻠﻮط ﺷﺪه و ﺑﺎ اﻧﺠﺎم واﮐﻨشهای ﺷﯿﻤﯿﺎیﻰ، ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻣﺤﺼﻮﻟﻰ ﺳﺨﺖ و داﻧﺴﯿﺘﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﺮ ﺷﺪه ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﻓﺰاﯾﺶ ﺣﺠﻢ در ﻣﺤﺼﻮل ﻧﻬﺎﯾﻰ ﻣﻰ ﺷﻮد. اﯾﻦ اﻓﺰاﯾﺶ ﺣﺠﻢ ﺑﺎﻋﺚ اﯾﺠﺎد ﻓﺸﺎرى ﻣﻰﺷﻮد ﮐﻪ ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺳﻨﮓ و ﯾﺎ ﺑﺘﻦ ﺷﻮد. اﯾﻦ ﺗﺮﮐﯿﺐ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ روشهای اﻧﻔﺠﺎرى، ﺑﺴﯿﺎر اﻣﻦ، ﻓﺎﻗﺪ آﻟﻮدﮔﻰ ﺻﻮﺗﻰ و زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﻰ ﺑﻮده و در ﺻﻮرت اﺟﺮاى درﺳﺖ، در ﺑﺎزه زﻣﺎﻧﻰ 6 ﺳﺎﻋﺘﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ اﻧﺠﺎم ﻣﻰﺷﻮد.

ﮐﻠﯿﺖ روش ﻣﺼﺮف کاتراک ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﮑﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻼت تهیه ﺷﺪه از کاتراک در ﺣﻔﺮات اﯾﺠﺎد ﺷﺪه در ﺳﻨﮓ ﯾﺎ ﺑﺘﻦ ﻫﺪف ﻗﺮار داده ﻣﻰ ﺷﻮد و درب آن ﺣﻔﺮات ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه و ﭘﺲ از اﻧﺠﺎم واﮐﻨﺶ هیدراتاسیون، اﻧﺒﺴﺎط ﺣﺎﺻﻞ از اﯾﻦ واﮐﻨﺶ ﺣﻔﺮات را ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﻗﺮار داده و ﺑﻪ ﺗﺮﮐﯿﺪﮔﻰ در آن ﻣﻘﻄﻊ ﻣﻨﺠﺮ ﻣﻰﺷﻮد. اﯾﻦ ﺣﻔﺮات ﺑﺎﯾﺪ در سایزهای ﻣﻨﺎﺳﺐ و در ﻓﻮاﺻﻞ ﻣﻨﺎﺳﺐ از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺣﻔﺮ ﺷﻮﻧﺪ و در راﺳﺘﺎیی ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﺑﺮش در آن اﻟﻤﺎن ﺳﻨﮕﻰ ﯾﺎ ﺑﺘﻨﻰ را دارﯾﻢ. اﯾﻦ اﻟﻤﺎن ﺑﺘﻨﻰ و ﺳﻨﮕﻰ ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ آزاد ﯾﺎ ﻣﺤﺼﻮر در ﯾﮏ ﻓﻀﺎى ﺑﺴﺘﻪ و ﯾﺎ ﺑﺘﻦ ﻣﺴﻠﺢ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ اﯾﻦ اﻟﻤﺎن روش ﻋﻤﻠﯿﺎت اﺟﺮایﻰ ﺑﻪ ﺷﺮح ذﯾﻞ ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ.
اﻟﻒ- روش ﺣﻔﺮه ﮔﺬارى در ﺑﺘﻦ ﯾﺎ ﺳﻨﮓ آزاد:
- ﺣﻔﺮات اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﺎ ﻣﺘﻪ 0.4 ﯾﺎ 0.5 میلیمتر و ﺑﺎ ﻓﻮاﺻﻞ ﯾﮑﺴﺎن از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ اﯾﺠﺎد ﺷﻮد. ﺣﻔﺮات ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻗﺪرت ﺗﺨﺮﯾﺒﻰ ﺑﯿﺸﺘﺮى اﯾﺠﺎد ﻣﻰﮐﻨﻨﺪ.
- فاصله اولین حفره از لبه بتن یا سنگ حداکثر 25 سانتیمتر باشد.
- عمق حفرات حداقل باید 0.7 درصد ارتفاع سنگ یا بتن باشد.
- فاصله بهینه بین حفرات 52 سانتیمتر مىباشد.
- حفرات باید در یک امتداد بوده و کاملا عمود بر سطح حفر گردند.
- درون حفرات از هر گونه آلودگى پاک شود.
- از گوههاى چوبى محکم در جهت دهى به برش سنگ مىتوان استفاده کرد. این گوهها قبل از عملیات اجرائى در آب خیسانده شوند و پس از قرار دادن در بین ترکها با ضربه به آنها به ترک را رشد داد.
ب- روش حفره گذارى در بتن یا سنگ محصور شده:
روش حفارى شبیه به مورد قبل مىباشد با این تفاوت که حفرات با زاویه 30 درجه زده مى شود تا پس از تخریب، به راحتى بتوان قطعات جدا شده را جابجا کرد.
ج- روش حفره گذارى در بتن مسلح:
به دلیل پیوستگى بتن ناشى از حضور میلگردها، فواصل بین حفرات کمتر شود.








