محصولات ایجاد شده طی فرآیند هیدراتاسیون سیمان، توان واکنش با سطوح دیگر از جمله قالب‌های بتن را دارند و با چسبندگی بر روی این سطوح، جداسازی قالب را به مشکل انداخته و حین جداسازی، به سطح بتن آسیب رسانده و همچنین باعث استهلاک قالب‌ها می شود. به این منظور از رهاساز قالب یا روغن های قالب بتن استفاده می‌شود که عمدتاً بر پایه روغن‌های معدنی و گیاهی بوده که بر روی سطح اعمال می‌گردد تا از واکنش سیمان با قالب جلوگیری کنند. این محصولات علاوه بر رهاسازی راحت باید خصوصیاتی داشته باشند که واکنش‌های بتن را در لایه سطحی مختل نکنند. این مورد در استفاده از روغن‌های مستعمل و سوخته مشاهده می‌شود. روغن سوخته اگرچه رهاسازی را تأمین می‌کند ولی با نفوذ به لایه سطحی بتن، باعث کاهش دوام و مقاومت سایشی سطح شده و به این لایه سطحی که نقش مهمی در دوام بتن دارد آسیب وارد می‌کند.
عمل آورنده بتن (مواد کیورینگ بتن)
یکی از عوامل مهم در تضمین کیفیت نهایی بتن، عمل‌آوری بتن بوده و چنانچه این کار با دقت مناسب انجام نگیرد، می‌تواند مقاومت بتن را به کمتر از نصف کاهش دهد. بهترین کار برای عمل‌آوری، غرقاب سطحی بتن در دمای مناسب می‌باشد ولی این کار بسیار پرهزینه می‌باشد. عمل‌آورنده‌های بتن یا مواد کیورینگ بتن، ترکیباتی می‌باشند که پس از گیرش اولیه بتن و یا باز کردن قالب‌ها بر روی سطح بتن اعمال می‌گردند و تشکیل یک فیلم مقاوم در برابر تبخیر آب بتن را می‌دهند
